Stopwoordjes

Iedereen heeft ze wel: stopwoordjes. Irritante woordjes die je maar blijft herhalen, vaak zonder dat je het door hebt. Je familieleden en vriendinnen worden helemaal gek van je, en jijzelf ook, als je merkt dat je er een hebt.

Bekende stopwoordjes zijn: eeh.. tja.. en hip. Veel mensen denken dat volwassenen geen stopwoordjes hebben, maar dat is niet waar. Elke volwassene die niet elke week doorsnee dingen als de was, strijken, grasmaaien of stofzuigen doet, iedere volwassene die vanbinnen eigenlijk nog een kind is, heeft er weleens last van.

Ook ik heb er een aantal, waaronder ‘de kerstman’ (die plaagt me al ruim drie maanden, daarvoor was het Sinterklaas), ‘awesome’ (dat is eigenlijk meer het stopwoordje van mijn vriendje, dat ik heb overgenomen), ‘hip’ en ‘waar is hier de logica?!’ (dat kwam door een gesprek door mij en mijn (ons, ook voor Wendy) nichtje. Ik: ‘ik heb ook ooit zo’n bal uit de grijpmachine gehaald.’ Zij: ‘ooh, zo’n ronde!’) Mijn stopwoordjes zijn niet zo standaard, maargoed, dat ben ik ook niet. Mensen worden gek van mij, omdat ik de hele tijd dezelfde stopwoordjes blijf herhalen.

En jij? Wat zijn jouw stopwoordjes? Zijn ze standaard, zijn ze apart? En waar komen ze vandaan? Het is iets waar je niet vaak over nadenkt, daarom leek het me wel leuk om er aandacht aan te besteden.

xoxo Ingrid.